jadi kaini, semalam tu aku disuruh dosen meulah barita atawa anekdut bahasa banjar. awalnya kada tahu lagi napa anekdut tu, sakalinya anekdut tu kisah lalucuan nang kaya si palui tu nah.
bah dalam hati ku nginih gawian surang amun anekdut, ayuay surang ambil anekdut haja kalu kda mampu amun maulah barita. ujar dusen 2 minggu kumpul sabagai tugas middle ujah. mendanga 2 minggu santai ai surang nih marasa nyaman haja pang.
sampai hari H nya sampai ujah urang tuh, aku nih kada ingatan lagi manggawi, jaka kada upik mam'bm bisa kda tagawi. hanyar dihabari ja 12 tugasnya dikumpul jam 2. gawi balakas ai. ujar urang tuh tugasnya masih panas lagi, nangkaya gaguduh ha masih panas.
nah nang kayaini am hasilnya, ngarannya jua ngebut, nangapa nang di kapala dituang ai. untung jumblu, jadi di kapala ku kdd mikirkn pacar, jaka kada bisa tatulis ngaran pacar timbul.
bah dalam hati ku nginih gawian surang amun anekdut, ayuay surang ambil anekdut haja kalu kda mampu amun maulah barita. ujar dusen 2 minggu kumpul sabagai tugas middle ujah. mendanga 2 minggu santai ai surang nih marasa nyaman haja pang.
sampai hari H nya sampai ujah urang tuh, aku nih kada ingatan lagi manggawi, jaka kada upik mam'bm bisa kda tagawi. hanyar dihabari ja 12 tugasnya dikumpul jam 2. gawi balakas ai. ujar urang tuh tugasnya masih panas lagi, nangkaya gaguduh ha masih panas.
nah nang kayaini am hasilnya, ngarannya jua ngebut, nangapa nang di kapala dituang ai. untung jumblu, jadi di kapala ku kdd mikirkn pacar, jaka kada bisa tatulis ngaran pacar timbul.
Bungul
pangkat ampat
Oleh: M Noor
Arifin
Kisah sakawanan urang bungul nang
lawas kada badapat. Jadi kisahnya ampat ikung sakawanan nginih ngarannya Amat,
Acut, Amang, lawan Anur.
Amat nih nang tasugih dari
baampat kakawanan nginih, amunnya si Amang inya nih paling tuha diantara
bubuhan nang baampat nginih, inya jadi tapaimbai lawan bubuhannya nih gara-gara
talalu disayang guru waktu di SD, jadi am urang anam tahun haja sakulah SD si
Amang maka sampai malapan tahun. Habis tu si Acut nih jadi dikiyau Acut inya
nih panjagaunya diantara bubuhan nang baampat nih, gawiannya haur bakalahi
haja, kada kawa salah sadikit urang ditampilingnya, tagal amun kalah
basasasigan bulik ka rumah. Nah si Anur nih nang taalim urangnya, gawiannya
bulang bulik langgar haja mengganii kaum meharagu langgar, azan rancak jua si
Anur nih. Diantara nang baampat nih Anur haja nang batinggal di kampung, nang
lainnya marantau, ada nang ka hulu, ada nang ka hilir.
Jadi kisahnya nih pas hari raya
idul fitri, tadapatan pulang buhan nang baampat nih dikampung. Jadi jar si Anur
managur Amat. ‘bah lah suksis kawan sudah wahini badagang di kampung urang saku
ah bapintar bahitung wahini, kada kaya waktu di SD bahari’ ngarannya sakulah
sampai SD haja, jadi nang diingat waktu zaman SD ai. Si Amat marasa taambung
disambat suksi lawan bapintar lalu ai manyahut ‘beh nyata haja ah, kada malihat
kah nah ipuk kawan tabal’ si Amat sambil manapak-napak ka burit andakan dumpit.
Si Amang manyahut jua ‘bah paling catatan hutang ngitu nur ai, urang bungul
bahitung mana mau suksis badagang’, Acut umpat jua bapandir ‘cuba tes pang 4x9
barapa mat’. Lalu ai Amat bapajam kisah bapikir, lawas banar Amat nih bapajam.
’62 iyalah’ ujar si Amat pasti. Imbah tu ujar buhannya manakuni Acut nang
maulah partanyaan, ‘kayapa cut bujur lah’ Acut manyahut langsung ‘bubuhan ikam
nih manakuni unda nang kaya unda pintar banar, tu nah takuni nang tatuha’ si
Acut manunjuk Amang ‘nah salah am bubuhan ikam manakuni unda, nang paling lawas
sakulah bujur pang aku, tagal lawas nya unda sakulah tu kada maraga unda pintar
wal ai, itu maraga unda bungul, makanya kada di naik akan paguruan’ sahut
Amang. Ditangah pahualan ngitu tadih si Anur manangahi ‘bujur haja gin dah’.
Amang manyahut pulang ‘kanapa marga di bujur akan nur, bisa kah nyawa bahitung’
jadi si Anur manjalasakan ‘kadanya marga ulun mahitungi pang mang ai, tu si
Amat pina lawas banar bapikir saku dasar bebujuran pintar inya wahini’ imbah
itu jar Amat ‘nah bujur jar Anur tu buhannya ai’. Nang lain nih ngarannya sama
pada bungul ma iih akan ai jua.
Kada saapa mangiing langgar tanda
zuhur, jadi si Anur nang tukang haragu langgar nih membawai bebuhannya
sumbahyangan. ‘kalanggaran nah kita sumbahyangan hulu’ ujar Anur. Nang lain nih
umpat ai jua bajuuk kalanggar, sakali sampai kalanggar malihat kaum haja
sasurangan baucap si Acut nih ‘uma masih ja kah kakaini langgar kita nih nur,
ikam lawan kaum ai lah nang maisi hari-hari’ jadi jar Anur ‘iya pang nah
salawas bubuhan kam tulakan nih langgar tinggal baduaan ja lagi nang maisi’. Si
Amang mandangar pandiran Anur pina sadih kayaitu ‘mau nih subuh unda gawi
bubuhan kampung nih’ ujar amang, maingat gawian Amang waktu halus katuju
mambunguli urang kampung.
Imbah si Anur azan. Amat, Acut,
lwan Amang baudu kada saapaan komat si Anur, kaum jadi imam. Takana napa kah si
kaum pina Doh, pusang mamikir akan hutang kah saku, sumbahyang zuhur maka jadi
anam rakaat. Jadi si Acut nang kada tapi tahu dibasa ngini bapandir rahatan
imam badiri handak ka rakaat ka lima ‘um labihan um’ ujar si Acut nih nang
bungul jua ilmu sumbahyangnya. Imbah tu Amat manyahuti ‘tahu kaum nih labihan
um’. Si kaum kada tetahu muha sidin sumbahyang tarus, kada tahu saking khusunya
kah saking hayalnya si kaum nginih. Imbah tu babunyi pulang Acut nang kada tapi
tahu dibasa nginih ‘nah labihan pulang kaum nih’ Amat pulang manyahut ‘iih um
labihan’ tagal masih ha maumpati kaum nang labihan ngini. Si Amang sabagai
tatuha managur ‘sumbahyang kada bulih bepandir buhannya ai, takuni ha Anur’ si
Amang managur, padahal sidin bapandir jua. Anur marasa inya nang disambat Amang
umpat jua bapandir ‘iih batal buhan nyawa sumbahyang amun bapandir jar kaum
samalam mamadahi unda’ Acut marasa sangkal disambat batal sumbahyang maka sudah
anam rakaat sumbahyang, lalu ai manyahut jua ‘nyawa bapandir jua nur ai, baarti
nyawa batal jua bungul ai’ Anur mambila diri pulang ‘unda mamadahi akan ja cut
ai’.. kada saapa kaum manyahut jua ‘bungul batal samunyaan bungul ai, samunyaan
bapandiran sumbahyang’ ujar kaum. Sarantak buhannya manyahut jua ‘PIAN BATAL
JUA UM AI’
jadi kawal lah. jangan dituruti aku tuh, berasa bisa timbul meanggap nyaman, pdaha amun kytu seulah-ulah kita tu kuasa, padahal nang kuasa tu Allah haja luku. kuasa haja Allah mencabut kabisaan kita tuh. hen maka nya am salah banar aku tuh.. taakui ampun urang...